TESE

Testiculaire sperma-extractie (TESE) is een belangrijke medische procedure die wordt gebruikt bij de behandeling van mannelijke onvruchtbaarheid, vooral in gevallen van niet-obstructieve azoöspermie, waarbij een man sperma produceert, maar er geen sperma aanwezig is in het ejaculaat als gevolg van een falende spermaproductie.

Overzicht van TESE:

TESE is een chirurgische techniek die is ontworpen om sperma rechtstreeks uit het testisweefsel te halen. Het is invasiever dan Testiculaire Sperma Aspiratie (TESA), omdat er een incisie in de testikels wordt gemaakt om weefsel te extraheren. Deze procedure wordt doorgaans toegepast wanneer andere, minder invasieve methoden voor het ophalen van sperma, zoals TESA, niet succesvol zijn of waarschijnlijk niet effectief zullen zijn.

Proceduredetails:

TESE wordt uitgevoerd onder lokale of algemene anesthesie en omvat een kleine incisie in het scrotum om de zaadbal bloot te leggen. De chirurg verwijdert vervolgens kleine monsters testisweefsel, die door een embryoloog worden onderzocht om levensvatbaar sperma te identificeren en te extraheren. De procedure kan poliklinisch worden uitgevoerd en duurt gewoonlijk ongeveer 30 minuten tot een uur.

Toepassingen bij geassisteerde voortplanting:

Het via TESE verkregen sperma wordt voornamelijk gebruikt in kunstmatige voortplantingstechnieken (ART), met name in vitro fertilisatie (IVF) en intracytoplasmatische sperma-injectie (ICSI). In gevallen waarin sperma schaars is of beperkte mobiliteit heeft, kan ICSI bijzonder effectief zijn, omdat er slechts één sperma in een eicel hoeft te worden geïnjecteerd.

Voordelen van TESE:

TESE is vooral gunstig voor mannen die problemen hebben met de spermaproductie, maar nog steeds sperma produceren in de testikels. Het biedt een kans om biologisch vaderschap te bereiken, zelfs als er geen sperma in het ejaculaat aanwezig is. Bij IVF-behandelingen kan de procedure ook worden gesynchroniseerd met de eicelwinning bij de vrouwelijke partner.

Risico's en overwegingen:

Zoals bij elke chirurgische ingreep brengt TESE risico's met zich mee, zoals pijn, zwelling, infectie of bloeding op de incisieplaats. Er is ook een mogelijkheid dat de procedure geen levensvatbaar sperma oplevert, waardoor verdere pogingen of alternatieve strategieën nodig zijn.

Conclusie: TESE is een optie van onschatbare waarde geworden op het gebied van reproductieve geneeskunde en biedt hoop aan veel paren die worstelen met mannelijke onvruchtbaarheid als gevolg van niet-obstructieve azoöspermie. Het onderstreept de vooruitgang in technologie en medische technieken die het mogelijk maken om complexe vruchtbaarheidsproblemen te overwinnen. Potentiële kandidaten voor TESE moeten de risico's en voordelen van de procedure echter grondig bespreken met hun zorgverlener om een ​​weloverwogen beslissing te kunnen nemen die is afgestemd op hun specifieke omstandigheden.